روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود با عنوان گزارش حال به امام خمینی نوشت:در آستانه سالگرد رحلت امام خمینی، رهبر بزرگ انقلاب اسلامی و بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی، قطعاً یکی از ضروری‌ترین اقدامات این است که واقع بینانه و خالی از تعصب و اغراق، به کسی که این انقلاب و این نظام، میراث اوست و ما میراث‌داران او هستیم گزارش عملکرد بدهیم.

درباره ویژگی‌های امام خمینی، بسیار سخن گفته‌ایم و بسیار نوشته ایم. توصیه‌های امام درباره چگونگی مدیریت کشور و حفاظت از اصول انقلاب و آرمان‌ها و ارزش‌ها نیز در اختیار ما قرار دارد. وصیت نامه مکتوب امام، سند زنده و مهمی است که در اختیار همگان قرار دارد و مطالب آن بقدری شفاف و صریح است که نیازی به توجیه و تاویل ندارد. حالا نوبت آن است که بعد از گذشت حدود ۳۰ سال از فقدان این نادره دوران، نگاهی به عملکرد خود بیاندازیم و به این سوال مهم پاسخ بدهیم که عملکرد ما تا چه میزان با ویژگی‌هائی که از بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی می‌گوئیم و توصیه‌هائی که از او در اختیار داریم و بیش از همه سیره عملی او منطبق است؟

امام خمینی در یکی از مهم‌ترین فراز‌های پیام مربوط به سالگرد حج خونین، خطاب به ما میراث‌داران خود فرموده‌اند:
«من در میان شما باشم و یا نباشم به همه شما وصیت و سفارش می‌کنم که نگذارید انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد. نگذارید پیشکسوتان شهادت و خون در پیچ و خم زندگی روزمره خود به فراموشی سپرده شوند.» صحیفه امام – جلد ۲۱ – صفحه ۹۳
باید اعتراف کنیم که در عمل به این وصیت بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی کوتاهی کرده ایم. ما انقلاب را در مقطعی حداقل ۸ ساله به دست نااهلان و نامحرمان سپردیم و آن‌ها چنان ضربه‌ای به نظام جمهوری اسلامی و کشور و مردم وارد کردند که عوارض منفی آن هنوز گریبان گیر نظام و کشور و مردم است. آن‌ها مدعی زنده کردن گفتمان امام و انقلاب بودند، ولی علاوه بر اینکه اصول و آرمان‌های مطرح شده توسط امام و انقلاب را زیر پا گذاشتند، بهترین و نزدیک‌ترین یاران امام و انقلاب را آماج تهمت‌ها و دروغ‌ها و حملات ناجوانمردانه قرار دادند و منزوی کردند. خود را پاکدست معرفی کردند، ولی در پردرآمدترین دوران تاریخ ایران، اقتصاد کشور را با حیف و میل‌هائی که کردند و با مسلط ساختن زالوصفتان بر منابع کشور، فلج کردند. از امام زمان دم زدند، ولی با ادعای ارتباط با آن حضرت، به تمام مقدسات چوب حراج زدند. با روش‌های فریبکارانه، اهداف خود را به پیش بردند، ولی اعتقادات مردم را متزلزل کردند. امروز اگر مردم ایران به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی وفادارند، این وفاداری به ریشه‌ای مربوط می‌شود که از سیره امام خمینی در جان آن‌ها باقی مانده است.

رفتار ما با پیشکسوتان شهادت و خون در ظاهر و جنبه‌های مادی شاید تا حدودی قابل دفاع باشد، ولی آرمان‌هائی که آن‌ها برای جاری شدنشان در رگ‌های جامعه خون دادند و به شهادت رسیدند و یا به عنوان شهدای زنده هم اکنون در میان ما هستند و بر اعمال ما ناظرند، یا فراموش شده‌اند و یا درحال فراموش شدن هستند. شوربختانه باید اعتراف کنیم حتی بسیاری از پیشکسوتان شهادت و خون به جرم اینکه عملکرد ما را نمی‌پسندیدند، مغضوب و مطرود واقع شدند که از فراموش شدن بدتر است.
این‌ها نتیجه دنیائی شدن ماست. ما مفتون قدرت شده ایم، چرب و شیرین دنیا زیر دندان هایمان مزه کرده است و غیر از برآوردن لذات نفسانی و خواسته‌های شخصی به چیز دیگری نمی‌اندیشیم.
برخلاف عده‌ای بله قربان گو که در اطراف ما جمع شده‌اند و کارشان ثناگوئی است، مردم از عملکرد ما رضایت ندارند. نارضایتی مردم به ما مربوط می‌شود نه انقلاب و نظام. آن‌ها به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی همچنان امید دارند و انتظارشان این است که ما عملکردمان را تصحیح کنیم و براساس گفتمان واقعی امام و انقلاب حرکت نمائیم.