1- فبشرعبادي‌الذين يستمعون‌القول  فيتبعون‌ احسنه. نبايد به‌طور كاناليزه فقط يك نظر را شنيد و قضاوت كرد. بايد براي پيدا كردن بهترين سخنان، نظرات مختلف موافق و مخالف را شنيد و انتخاب كرد، بايد اطلاعات خود را وسيع و جامع كرد و شناخت خود را عميق كرد، و از سطحي‌نگري دور شد. بايد حق را شناخت و به آن توصيه كرد و براي اجراي آن مقاومت و صبر كرد: «و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر». 
2- برای رعايت تقوا، صداقت و انصاف، باید در تحليل خبرها با امانتداري و عدالت و با توجه به كل مطلب ارايه ‌شده و نه تقطيع جملات و برداشت از بخشي از آنها اقدام كرد و باید از توهين به مخالف خود پرهيز كرد:«هدي للمتقين»؛ تقوا موجب هدايت مي‌شود. 
3- استفاده از منابع موثق براي استنادات و تحليل علمي ‌مبني ‌بر مدرك و سند و هر خبري را منشا تحليل قرار ندادن و اينكه هر سخن شخصي نمي‌تواند براي ما مبناي تحليل و قضاوت قرار گيرد: «اذا جاء فاسق بنباء فتبينو». 
4- انگيزه تحليلگران نيز مهم است كه وابسته به چه جرياني هستند و وامدار كجا هستند، عقده‌يي و مساله‌دار نباشند و سابقه آنها و موضعگيري‌شان نسبت به حق و عدل چگونه است: «كل حزب بما لديهم فرحون». نبايد تحليل به لحاظ منافع افراد جانبدارانه باشد. 
5- در هر تحليلي بايد از ظالم انتقاد و از مظلوم حمايت كرد، نه اينكه ضعيف‌كشي كرد و به‌دليل خطر و ايجاد مشكل از مظلوم حمايت نشود، بايد از حق دفاع كنيم ولي در اين امر نبايد زياده‌روي كرد، اعتدال و ميانه‌روي و عدم افراط و تفريط در هر كاري پسنديده است: «من قتل مظلوما فقد جعل لوليه سلطانا فلا يسرف في‌القتل انه كان منصورا». 
6- از دشمن فاصله بگيريم و تحليل‌هاي او را بدبينانه و با ترديد بررسي كنيم كه فريب آنها را نخوريم. هر چند كه با انگيزه‌هاي منافع خود خبرهاي درستي هم منتشر مي‌كند ولي مراقب باشيم: «لا يتخذالمومنون الكافرين اولياء من دون‌المومنين».ش 
7- به آينده اميدوار باشيم و از تحليل‌هاي مايوسانه خودداري كنيم، تحليل بايد واقع‌بينانه باشد. انقلاب اسلامي ايران به سوي كمال و اصلاح پيش مي‌رود و نهضت‌ها به پيروزي مي‌رسند، در اين مسير نياز به صبر و مقاومت است. نبايد زود قضاوت و بي‌تابي کنيم: «و نريد ان نمن علي‌الذين استضعفوا في‌الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثين». 
8 - سخن حق و تحليل جامع بايد بجا و بموقع باشد و براي اصلاح امور مردم و كمك به حل مشكلات و حمايت از حق باشد. اگر گفتن سخني يا تحليلي موجب فتنه يا بي‌جا باشد؛ يا موقعيت براي امر به معروف و نهي ‌از ‌منكر نباشد يا از آن سوءاستفاده شود، نبايد آن تحليل ارايه شود. زماني كه پذيرش آن بيشتر و تاثير آن بهتر واقع شود، آن تحليل مي‌تواند مطرح شود و جامع خواهد بود: «و ما اريد الا الاصلاح و ما استطعت و ما توفيقي الا‌ بالله العلي العظيم».