«انقلابی ترین» کتاب محمد رضا حکیمی منتشر شد. «منهای فقر»، آخرین کتاب از مجموعه آثار استاد علامه محمد رضا حکیمی است.

محمد رضا حکیمی که قبل از شروع نهضت اسلامی در سال ۱۳۴۲، با تشکیل جلساتی هفتگی در مشهد با عنوان جلسه «الغدیر»، به تبیین ویژگی‌های «حکومت عادل» می‌پرداخت؛ بعد از قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ به رهبری امام خمینی(ره) نیز، از معرفی و تبلیغ ایشان از جمله در بین نخبگان حوزوی مشهد دریغ نورزید؛ تا جایی که حکیمی اولین فردی بود که در کتابش به نام «سرود جهش‌ها» (۱۳۴۳ش) تعبیر «امام» را برای تثبیت جایگاه بی‌نظیر امام خمینی در رهبری نهضت بکار برد؛ و این اقدام سال‌ها قبل‌تر از آن زمانی است که روی منابر و در اعلامیه‌های انقلابیون استفاده از تعبیر «امام خمینی» مرسوم گشت.‏ این کتاب و بعضی دیگر آثار او بعدها در میان انقلابیون دست به دست می‌گردید تا جایی که بعضی از زندانیان سیاسی، (از جمله آیت‌الله طالقانی) دهه عاشورای خود را در زندان با بازخوانی آن سپری می‌کردند. علاوه بر نگاشتن انقلابی‌ترین کتاب‌های شیعی، او در فاصله بین خرداد ۱۳۴۲ تا بهمن ۱۳۵۷ چندین نوبت و در جاهای مختلف کشور مورد بازپرسی، بازداشت، حبس و تهدید به قتل قرار گرفت.

‏«سپس… در سال ۱۳۵۷، در شرف پیروزی انقلاب، که برخی گروه‌ها می‌خواستند انقلاب را به خود نسبت دهند، و به نام خود کنند»، وی کتاب «تفسیر آفتاب» را نوشت (و تا کنون چنین کتابی درباره انقلاب و مبادی و مقاصد آن نوشته نشده است) و باید‌های انقلاب را شرح داده…‏

‏«انقلابی‌ترین بوده‌ایم و هستیم!»

اکنون و در سن ۷۸ سالگی نیز این پیرمرد انقلابی دوران ما «حبیب بن مظاهر»‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وار دوباره از انقلاب و مبارزه و قیام دم زده است، انقلاب علیه فقر: «انقلابی‌ترین فریادگران تاریخ انسان، و قاطع‌ترین مدافعان حقوق خلق‌های محروم و مظلوم، پیامبران بوده اند… قرآن کریم می‌فرماید ما پیامبران را فرستادیم، به همراه شواهدی روشن، و با کتاب و معیار، تا مردم همه در «منهای فقر» زندگی کنند: «لیقوم الناس بالقسط»؛ یعنی: زندگی کردن مردم -همه مردم- به شکلی عادلانه باشد، و محروم نیازمندی باقی نماند… اگر چنین نشود، یعنی هدف قرآن کریم تحقق نیابد، از حقوق خلق دفاع نشده است، و انقلابی دینی و قرآنی و اسلامی اتفاق نیفتاده است. هیچ کس و هیچ مقام نمی‌تواند با گفتن جملاتی انشایی ایجاد واقعیت کند…»‏

‏«فیلسوف عدالت» در تعریف عدالت به طور قاطع می‌گوید: «عدالت -در تعریف ائمه طاهرین (ع)- یعنی: رفع فقر و هرگونه نیاز، از همه جامعه… جز این هرچه باشد عدالت نیست.»‏

در بخشی از کتاب، حکیمی در انذاری به عالمان می‌گوید: «عالم راستین باید به حاکمان و حاکمیت‌های مدعی، به سختی هشدار دهد، و با فاصله‌های مالی و معیشتی و اختلاس‌های نجومی (که با خبران از احوال جامعه و مردم می‌دانند که سر از فوق جهنم در آورده است)، بجنگد، و «جنگ فقر و غنا» را که امام خمینی مطرح کردند زنده کند…»‏

پشت جلد «منهای فقر» چنین آمده است: «اگر انقلاب‌ها برای بر انداختن ریشه ظلم است، باید گام نخستین، و نخستین گام، در جهت بر طرف کردن ظلم، از مظلوم ترین‌ها باشد، یعنی: محرومان… و گرنه قیام‌هایی خواهد بود در جهت جابجایی قدرت و ثروت، نه بیشتر…»‏

حکیمی در این کتاب بیشتر از همه از آرمان جامعه منهای فقر نوشته است و به احادیث معتبر در این زمینه رجوع کرده است. و سپس از کلام بزرگان تشیع نیز درباره مبارزه با فقر و تکاثر سخنانی آورده است.‏

عناوین بخش‌های دوازده گانه «منهای فقر» بدین شرح است:‏

‏۱- اسلام و جامعه منهای فقر‏ ‏۲- اسلام و جامعه منهای تکاثر و اسراف‏

‏۳- اسلام و هشدار در آخر الزمان ‏۴- اسلام و حدود مال مشروع ‏۵- اسلام و تعالیم دین از زبان بزرگان (درباره مال بسیار، و حضور فقر در جامعه) ‏۶- «جنگ فقر و غنا» ‏۷- امکانات محرومین ‏۸- زکات باطنی ‏۹- ارتفاعات «نهج البلاغه» ‏۱۰- کار بزرگ ‏۱۱- انفاق و ادای حق مال و ثروت‏ ‏۱۲- پیامبر اکرم «ص» و ائمه طاهرین«ع» را خوشحال کنید

روی جلد کتاب‌های حکیمی که همیشه سفید و درخشنده بوده است، اینبار رنگ و بوی سیاهی فقر به خود گرفته است. گویا طرح جلد چرک منهای فقر نیز می‌خواهد تیرگی فقر را نشان دهد.‏

چاپ اول «منهای فقر» از سوی انتشارات علمی- فرهنگی الحیاه در ۱۸۴ صفحه و در شمارگان ۱۰۰۰۰ نسخه و قیمت ۶۰۰۰ تومان منتشر شده است.